Pasek boczny artykułu

Przesłane
grudnia 22, 2019
Opublikowane
grudnia 22, 2015
Pobieranie
pdf
Statystyki
Licba odsłon : 77 Pobieranie : 319

Treść głównego artykułu

Abstrakt

Ziemia Sannikowa była jednym z największych mitów rosyjskiej Arktyki. Ujrzana jakoby po raz pierwszy w wieku XVIII, przez kilkaset lat fascynowała, przyciągała uwagę, a przeświadczenie o jej istnieniu przekładało się na organizowanie odkrywczych wypraw. Zakrojonym na największą skalę przedsięwzięciem tego rodzaju była wyprawa Eduarda Tolla. Zakończyła się ona tragicznie dla tego badacza, choć wątpliwości dotyczących Ziemii Sannikowa nie rozstrzygnęła. Te przestały istnieć dopiero w wyniku systematycznej działalności kartograficznej prowadzonej wysiłkiem sowieckim, jednorazowo wspartej ekspedycją niemieckiego sterowca. Mimo że w rzeczywistej przestrzeni geograficznej Ziemia Sannikowa nie istnieje, zdobyła sobie ona trwałe miejsce w kulturze masowej za sprawą książek, filmu i gier komputerowych.

Słowa kluczowe

Arktyka geografia badania odkrycia Ziemia Sannikowa the Arctic geography research discoveries Sannikov Land

Szczegóły artykułu

Licencja

Licencja

Autor/współautor upoważniony przez pozostałych współautorów do ich reprezentowania (autor korespondencyjny) zgłoszonego „utworu” oświadcza, że przysługują mu autorskie prawa do utworu, które nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem. Utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób, ani nie jest ograniczony prawami na rzecz osób trzecich. Utwór nie był wcześniej publikowany pod tym samym lub innym tytułem, nie stanowi również części innej publikacji. Utwór nie jest obecnie przedmiotem postępowania w innym wydawnictwie.

Autor/Współautor zgłasza utwór do publikacji w czasopiśmie „Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego” i tym samym potwierdza, że:

  1. Utwór został przygotowany zgodnie z zasadami edytorskimi obowiązującymi w czasopiśmie.
  2. Utwór zawiera informacje o źródłach finansowania badań, które stanowiły podstawę jego opracowania.
  3. Wyraża zgodę na przekazanie utworu do podwójnej recenzji, na podstawie której redakcja podejmie decyzję o przyjęciu lub odrzuceniu utworu do publikacji.
  4. Wyraża zgodę na dokonanie przez redakcję koniecznych zmian utworu wynikających z opracowania redakcyjnego.
  5. Zobowiązuje się do niezwłocznego dokonania korekty autorskiej utworu, po jego akceptacji przez redakcję. Niedokonanie korekty autorskiej w terminie 14 dni od daty otrzymania materiałów, traktowane będzie za zgodę na wydanie utworu w postaci przekazanej do korekty.

Autor/Współautor zachowują prawa autorskie i prawa do publikacji, ale przenoszą prawo do pierwszej publikacji na czasopismo.

Autor/Współautor wyraża zgodę na udostępnianie utworu przez Uniwersytet Dolnośląski DSW na licencji:
Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe,
której pełny tekst dostępny jest na stronie internetowej: https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/legalcode

Jak cytować
Kubiak, K., & Czarny, R. (2015). Historyczny wymiar rosyjskiej obecności w Arktyce. Przykład „Ziemi Sannikowa”. Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego, 9(2), 101–115. https://doi.org/10.34862/rbm.2015.2.8
Pobierz cytowania
Endnote/Zotero/Mendeley (RIS)
BibTeX

Bibliografia

  1. Balandin, R. K., Markin, W. A. (2004). 100 wielikich gieograficzieskich odkritij. Moskwa: Wiecze.
  2. Barr, W. (1980). Baron Eduard von Toll’s Last Expedition: The Russian Polar Expedition, 1900–1903. Arctic. Vol 34, No 3.
  3. Czinker, N., Czernow, A. (1986). „Sadko” wychodit iż moria. [w:] W. Bardin (red.). Polarnyj Krug. Moskwa: Mysl.
  4. Człowiek, który wprowadził Ziemię Sannikowa do kultury masowej – akademik Władymir Afanasjewicz Obruczew. Pobrano 20 stycznia 2014, z: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/ru/c/c0/Obruchev.jpg
  5. Eduard Toll. Pobrano 20 stycznia 2014, z: http://entsyklopeedia.ee/meedia/toll_eduard/toll_eduard_von
  6. Fragment niemieckiej mapy z 1906 roku, na której naniesiono Ziemię Sannikowa. Pobrano 20 stycznia 2014, z: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/4f/Arctic_Ocean.jpg
  7. Hayes, D. (2003). Historical Atlas of the Arctic. Seattle: The University of Washington Press.
  8. Isanin, N. N. (1986). Morskoj encikłopiediczieskij sprawocznik. T. II. Leningrad: Sudostrojenie.
  9. Iwanow, W. L. (1978). Archipełag dwóch moriej. Moskwa: Mysl.
  10. Iwanow, W. L. Snowa Ziemla Sannikowa…. Wokrug swieta. Mart 1979. Pobrano 22 grudnia 2013, z: http://www.vokrugsveta.ru/vs/article/5748/
  11. Mills, W. J. (2003). Exploring Polar Frontiers: A Historical Encyclopedia, vol. 1, Santa Barbara: ABC-CLIO. Inc.
  12. Nansen, F. (2011). Fram w Arktyce. Kraków: Wydawnictwo SEL.
  13. Oficerowie z „Zarii”. Od lewej: Kołczak, Kołomiejcew i Matisen. Pobrano 20 stycznia 2014, z: http://www.polarpost.ru/f/uploads/4_eieae_eieiieeoeaa_iaoenai.jpg
  14. Okładka jednego z wydań powieści Władymira Obruczewa „Ziemia Sannikowa”. Pobrano 20 stycznia 2014, z: http://ru.wikipedia.org/wiki/9F_1.JPG
  15. Okładka płyty CD z filmem „Ziemia Sannikowa” nakręconym w latach 1972–1973 przez Mosfilm. Pobrano 20 stycznia 2014, z: http://nnm.me/blogs/vidokss/zemlya_sannikova_1973_dvdrip/
  16. Rostkowski, F. (1923). Wyprawa kpt. Wilkickiego przez Ocean Lodowaty z Władywostoku do Archangielska w latach 1913–1914. Przegląd Geograficzny. Tom IV.
  17. Rzut boczny statku „Wajgacz”. Rys. W. Łabariew. Pobrano 20 stycznia 2014, z: http://opww.narod.ru/mmtm/22.htm
  18. Sale, R. (2008). The Arctic. The Complete Story. London: Frances Lincoln Limited.
  19. Szaro, D. I., Szumiłow A. W. (1971). Tri zagadki Arktiki. Pobrano 11 stycznia 2004, z: http://www.e-reading.co.uk/chapter.php/66095/24/Shparo,_Shumilov_-_Tri_zagadki_Arktiki.html.
  20. „Zaria” w arktycznych lodach. Pobrano 20 stycznia 2014, z: http://www.baronss.ru/photo/1-0-30