Treść głównego artykułu

Abstrakt

Artykuł prezentuje polityczne i wojskowe uwarunkowania polskiego zaangażowania w misje zewnętrzne. Autor stwierdza, że ze względu na zmieniającą się sytuację w obszarze międzynarodowego bezpieczeństwa, zasadniczą formą aktywności wojskowej SZ RP w przyszłości staną się „interwencje zbrojne” realizowane poza terytorium kraju, w ramach operacji reagowania kryzysowego NATO, UE lub powołanej w tym celu koalicji państw. Prezentowana w polskich dokumentach strategicznych teza o niskim prawdopodobieństwie zagrożenia państwa agresją militarną, powoduję, całościowe przewartościowanie zadań stojących przed siłami zbrojnymi. Zgodnie z tym będą one obejmować udział w operacjach międzynarodowych, w przeważającej mierze realizowanych poza wspomnianą przestrzenią, takich jak: reagowania kryzysowego, antyterrorystyczne, stabilizacyjne, zabezpieczania i ochrony infrastruktury wydobywczej oraz dróg przesyłu surowców energetycznych. Z założenia działania te mają służyć przede wszystkim dopełnieniu podejmowanych działań dyplomatycznych i gospodarczych realizowanych w celu zapobieżenia i przezwyciężania konfl iktów. Tym samym stopień zaangażowania i forma działania poszczególnych kontyngentów będą w decydującej mierze uwarunkowane działaniami z zakresu CIMIC, obliczonymi nie tylko na osiągnięcie celów wojskowych, ale także politycznych, społecznych i ekonomicznych

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Drzewicki, A. . (2019). Strategia udziału Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w operacjach międzynarodowych. Aspekty polityczne i wojskowe. Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego, 5, 179–198. https://doi.org/10.34862/rbm.2011.11