Pasek boczny artykułu

Przesłane
grudnia 11, 2019
Opublikowane
grudnia 11, 2019
Pobieranie
PDF
Statystyki
Licba odsłon : 118 Pobieranie : 245

Treść głównego artykułu

Abstrakt

Na podstawie przeprowadzonej analizy materiału badawczego ukazano założenia rządowych programów z lat 1990–2014 w zakresie dywersyfikacji kierunków dostaw gazu ziemnego do Polski. Skoncentrowano się na różnicach i podobieństwach założeń polityki energetycznej dotyczącej gazu poszczególnych Rad Ministrów RP. Celem artykułu było uzyskanie odpowiedzi na następujące pytania badawcze: Jakie były założenia rządu w zakresie polityki energetycznej państwa w obszarze dywersyfikacji kierunków dostaw gazu ziemnego do Polski? oraz Jakie są efekty polityki rządu w zakresie bezpieczeństwa energetycznego Polski po 1989 roku, biorąc pod uwagę gaz ziemny? Przeanalizowano w związku z tym koncepcje dywersyfikacji kierunków dostaw gazu ziemnego do Polski oraz ukazano przyczyny trudności w ich realizacji przez elity rządzące. Zwrócono uwagę, iż decyzje rządu co do kierunków dywersyfikacji dostaw gazu do Polski wynikały z uwarunkowań politycznych i ekonomicznych. Po 1990 roku polityka rządu w tym zakresie nie przyniosła zamierzonych efektów. Nie doprowadzono do tego, by Polska miała dostęp do zróżnicowanych kierunków dostaw gazu ziemnego. Jest nadal uzależniona od importu gazu z Federacji Rosyjskiej, co ogranicza jej bezpieczeństwo energetyczne.

Słowa kluczowe

bezpieczeństwo energetyczne dywersyfikacja dostaw gazu ziemnego polityka Rady Ministrów RP zużycie i zapotrzebowanie gazu ziemnego gazoport energy safety diversification of deliveries of natural gas policy of the Council of Ministers of the Polish Republic usage and demand of natural gas LNG terminal

Szczegóły artykułu

Licencja

Licencja

Autor/współautor upoważniony przez pozostałych współautorów do ich reprezentowania (autor korespondencyjny) zgłoszonego „utworu” oświadcza, że przysługują mu autorskie prawa do utworu, które nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem. Utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób, ani nie jest ograniczony prawami na rzecz osób trzecich. Utwór nie był wcześniej publikowany pod tym samym lub innym tytułem, nie stanowi również części innej publikacji. Utwór nie jest obecnie przedmiotem postępowania w innym wydawnictwie.

Autor/Współautor zgłasza utwór do publikacji w czasopiśmie „Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego” i tym samym potwierdza, że:

  1. Utwór został przygotowany zgodnie z zasadami edytorskimi obowiązującymi w czasopiśmie.
  2. Utwór zawiera informacje o źródłach finansowania badań, które stanowiły podstawę jego opracowania.
  3. Wyraża zgodę na przekazanie utworu do podwójnej recenzji, na podstawie której redakcja podejmie decyzję o przyjęciu lub odrzuceniu utworu do publikacji.
  4. Wyraża zgodę na dokonanie przez redakcję koniecznych zmian utworu wynikających z opracowania redakcyjnego.
  5. Zobowiązuje się do niezwłocznego dokonania korekty autorskiej utworu, po jego akceptacji przez redakcję. Niedokonanie korekty autorskiej w terminie 14 dni od daty otrzymania materiałów, traktowane będzie za zgodę na wydanie utworu w postaci przekazanej do korekty.

Autor/Współautor udziela Dolnośląskiej Szkole Wyższej nieodpłatnej, nieograniczonej terytorialnie i czasowo nieodpłatnej licencji niewyłącznej na korzystanie z utworu pod warunkiem jego przyjęcia do opublikowania w czasopiśmie „Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego”, na następujących polach eksploatacji:

  1. Utrwalanie, zwielokrotnianie i wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową i zapisu elektronicznego.
  2. Obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono: wprowadzanie do obrotu, sprzedaż, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, również w sieci Internet.
  3. Włączenie utworu w skład utworu zbiorowego.
  4. Tłumaczenia na inne języki i rozpowszechniania tych tłumaczeń.

Autor/Współautor wyraża zgodę na udostępnianie utworu przez Dolnośląską Szkołę Wyższą na licencji:
Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe,
której pełny tekst dostępny jest na stronie internetowej: https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/legalcode

Jak cytować
Kamola-Cieślik, M. (2019). Polityka rządu Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie dywersyfikacji kierunków dostaw gazu ziemnego do Polski po 1989 roku. Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego, 9(2), 42–56. https://doi.org/10.34862/rbm.2015.2.4
Pobierz cytowania
Endnote/Zotero/Mendeley (RIS)
BibTeX

Bibliografia

  1. Bezpieczeństwo energetyczne dla kraju. Rozbudowa podziemnego magazynu gazu Husów. Gazeta Wyborcza z 30 czerwca 2014.
  2. Borawski, A. (2012). Jamajska umowa pogrąża PGNIG. Nasz Dziennik z 18 września.
  3. Duszczyk, M. (2010). Gazoport za prawie 3 mld zł. Dziennik Gazeta Prawna z 22 czerwca.
  4. Goniszewski, M. (2014). Gazowa żelazna kurtyna. W sieci z 7–13 kwietnia.
  5. Gradziuk, A., Lach, A., Posel-Częścik, E., Sochacka, K. (2002). Co to jest bezpieczeństwo energetyczne państwa? Biuletyn Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych nr 103.
  6. Kaczmarski, M. (2010). Bezpieczeństwo energetyczne Unii Europejskiej. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne.
  7. Kraśnicki, A. (2011). Jest praca w gazoporcie. Dla wybranych. Gazeta Wyborcza. Szczecin z 18 stycznia.
  8. Krzak, J. (2010). Zaopatrzenie w gaz ziemny. Europa, Polska-problemy dywersyfikacji. Biuro Analiz Sejmowych Kancelarii Sejmu nr 1.
  9. Kublik, A. (2011). Nord Stream już na dnie. Gazeta Wyborcza z 6 maja.
  10. Kublik, A. (2013). Zapłata za gazowy monopol. Gazeta Wyborcza z 28 października.
  11. Kublik, A. (2014). Gazport później i drożej. Gazeta Wyborcza z 25 lipca.
  12. Majewski, M., Reszka, P. (2001). Gaz z Norwegii? Jeszcze chwileczkę. Rzeczpospolita z 19 lutego.
  13. Ministerstwo Gospodarki (2007). Polityka dla przemysłu gazu ziemnego, Warszawa.
  14. Ministerstwo Gospodarki (2009). Polityka energetyczna Polski do 2030 roku, Warszawa.
  15. Ministerstwo Gospodarki. Pobrano 30.10.2014 z http://www.mg.gov.pl/node/1829.
  16. Najwyższa Izba Kontroli, Departament Gospodarki, Skarbu Państwa i Prywatyzacji (2002). Informacja o wynikach kontroli kierunków organizacji importu gazu ziemnego do Polski, Warszawa.
  17. Paszewski, T. (2011). Polityka państwa wobec sektorów nafty i gazu w latach 1990–2010, Polityka Energetyczna z. 1, t. 14.
  18. Reszka, P. (2001). Kontrakt norweski podpisany. Rzeczpospolita z 4 września.
  19. Riedel, R. (2010). Bezpieczeństwo energetyczne we współczesnej securitologii. W: Bezpieczeństwo energetyczne Europy Środkowej, P. Mickiewicz, P. Sokołowska (Red.). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
  20. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 994/2010 z 20 października 2010 r. w sprawie środków zapewniających bezpieczeństwo dostaw gazu ziemnego i uchylenia dyrektywy Rady 2004/67/WE, Dz. Urz. UE L.295/1 z 12.11.2010.
  21. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 października 2000 r. w sprawie minimalnego poziomu dywersyfikacji dostaw gazu z zagranicy, Dz.U. 2000, nr 95, poz. 1042.
  22. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, kadencja III, druk nr 1789, Założenia polityki energetycznej Polski do 2020 roku, Warszawa, 22 marca 2000 r.
  23. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, kadencja IV, druk nr 1340, Informacja o sytuacji na polskim rynku gazowym, Warszawa, 25 luty 2003 r.
  24. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, kadencja IV, druk nr 3717, Informacja rządu Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie renegocjacji Traktatu Gazowego z Rosją w oparciu o raport Najwyższej Izby Kontroli, Warszawa, 11 lutego 2005 r.
  25. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, kadencja X, druk nr 525, Założenia polityki energetycznej Rzeczypospolitej Polskiej na lata 1990–2010, Warszawa, 20 września 1990 r.
  26. Staniszewski, M. (2011). Gazociąg zablokuje Szczecin. Gazeta Prawna z 17 maja.
  27. Traktat między Rzecząpospolitą Polską a Federacją Rosyjską o przyjaznej i dobrosąsiedzkiej współpracy sporządzony w Moskwie w dniu 22 maja 1992 r., Dz.U. z 1993 r. Nr 61, poz. 291.
  28. Uchwała Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 9 listopada 1990 r. w sprawie założeń polityki energetycznej Polski do 2010 r., Dz. Urz. z 1990 r. Nr 43, poz. 332.
  29. Ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, Dz.U. z 1997 r. Nr 54, poz. 348.
  30. Wasilewski, A. (2007). Światowy rynek gazu skroplonego. Nowe Życie Gospodarcze nr 13.
  31. Wesołowska, E. (2014). Kłopoty polskiego gazoportu. Gazeta Bankowa z 14–20 lipca.
  32. Zawadzki, J. (2011). Ekspansja gazowa Federacji Rosyjskiej na Unię Europejską. W: Bezpieczeństwo energetyczne – rynki surowców i energii, P. Kwiatkiewicz (red.). Poznań: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa.
  33. Zawisza, A. (2011). Gaz dla Polski. Zarys historii sektora gazu ziemnego w ostatnich dwóch dekadach w Polsce.Warszawa: Instytut Sobieskiego.
  34. Żmijewski, K. (2010). Analiza „Polityki energetycznej Polski do 2030 roku”. Biuro Analiz Sejmowych Kancelarii Sejmu nr 1.