Treść głównego artykułu

Abstrakt

Artykuł, wskazując – w duchu transcendentalnej pragmatyki - na współodpowiedzialność jako najwyższą zasadę etyczną, a jednocześnie proponując rozbudowaną definicję komunikacji społecznej, broni tezy, iż uniwersalny i kategoryczny charakter zasady współodpowiedzialności wynika wprost ze struktury procesów komunikacyjnych jako współintencjonalnie kształtowanej kooperacji. Specyfika procesów komunikacyjnych – wyznaczana przede wszystkim przez charakterystyczną dla nich jedność performatywno-propozycjonalną oraz przez warunkujące ich możliwość normy i roszczenia ważnościowe – decyduje ostatecznie o szczególnym charakterze i wyjątkowym znaczeniu projektu etycznego fundowanego na zasadzie współodpowiedzialności.

Słowa kluczowe

etyka zasada współodpowiedzialności transcendentalna pragmatyka komunikacja społeczna kooperacja intencjonalność ethics co-responsibility transcendental pragmatics social communication cooperation intentionality

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Borowicz-Sierocka, beata. (2019). Etyka współodpowiedzialności, czyli moralność wywiedziona z międzyludzkiej komunikacji. Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego, 10(1), 186–196. https://doi.org/10.34862/rbm.2016.1.12

Bibliografia

  1. Apel, K-O., (1973). Das Apriori der Kommunikationsgemeinschaft und die Grundlagen der Ethik, [w:] idem, Transformation der Philosophie II, Frankfurt a/M..
  2. Austin, J.L. (1993). Wypowiedzi performatywne, [w:] idem, Mówienie i poznanie, przeł. B. Chwedeńczuk. PWN, Warszawa.
  3. Kuhlmann, W. (1985). Reflexive Letztbegründung. Untersuchungen zur Transcendentalpragmatik. Freiburg/München.
  4. Sierocka B. (2003). Krytyka i dyskurs. O transcendentalno-pragmatycznym uprawomocnieniu krytyki filozoficznej. Aureum, Kraków.
  5. Sierocka B., (2003), Performatywno-propozycjonalna struktura języka a perspektywa antropologiczna, w: B. Sierocka (red.), Przełom komunikacyjny a filozoficzna idea konsensu. Via communicandi I, Atut, Wrocław.
  6. Sierocka, B. (2012). Wokół antropologii komunikacji, w: B. Sierocka (red.), Prace z antropologii komunikacji i epistemologii społecznej, Via communicandi IV, Atut, Wrocław.
  7. Tomasello M., (2002), Kulturowe źródła ludzkiego poznawania, przekł. A. Rączaszek, PWN, Warszawa.