Pasek boczny artykułu

Pobieranie
PDF
Statystyczny
Read Counter : 404 Pobieranie : 1462

Treść głównego artykułu

Abstrakt

Już podczas I wojny światowej powstawały koncepcje zastosowania bojowych bezzałogowców. Podczas II wojny światowej rozwinięto te koncepcje – powstały pierwsze rozwiązania bazujące na sygnale telewizyjnym. W czasie zimnej wojny prace nad bezzałogowcami nabrały tempa. Revolution in military affairs przyniosła szersze wykorzystanie bsp. Współcześnie używa się bsp do ochrony wojsk, w transporcie, do kierowania ogniem artylerii, we wsparciu działań sił specjalnych i w misjach uderzeniowych. Używanie bezzałogowców przynosi korzyści finansowe, obniża koszty szkolenia i utrzymania gotowości systemów, zmniejsza ryzyko strat niezamierzonych, daje dowódcom świadomość sytuacyjną w czasie zbliżonym do rzeczywistego. Trendy rozwojowe bezzałogowych systemów pola walki to amunicja krążąca, „inteligentny rój”, mikrośmigłowce w rodzaju Black Hornet Nano, pojazdy w rodzaju sterowca programu LEMV, czy możliwość długotrwałego zasilania bsp z ziemi laserem.

Słowa kluczowe

bezzałogowe statki powietrzne bsp bezzałogowce drony lotnictwo

Szczegóły artykułu

Copyright (c) 2019 Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

Licencja

Autor/współautor upoważniony przez pozostałych współautorów do ich reprezentowania (autor korespondencyjny) zgłoszonego „utworu” oświadcza, że przysługują mu autorskie prawa do utworu, które nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem. Utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób, ani nie jest ograniczony prawami na rzecz osób trzecich. Utwór nie był wcześniej publikowany pod tym samym lub innym tytułem, nie stanowi również części innej publikacji. Utwór nie jest obecnie przedmiotem postępowania w innym wydawnictwie.

Autor/Współautor zgłasza utwór do publikacji w czasopiśmie „Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego” i tym samym potwierdza, że:

  1. Utwór został przygotowany zgodnie z zasadami edytorskimi obowiązującymi w czasopiśmie.
  2. Utwór zawiera informacje o źródłach finansowania badań, które stanowiły podstawę jego opracowania.
  3. Wyraża zgodę na przekazanie utworu do podwójnej recenzji, na podstawie której redakcja podejmie decyzję o przyjęciu lub odrzuceniu utworu do publikacji.
  4. Wyraża zgodę na dokonanie przez redakcję koniecznych zmian utworu wynikających z opracowania redakcyjnego.
  5. Zobowiązuje się do niezwłocznego dokonania korekty autorskiej utworu, po jego akceptacji przez redakcję. Niedokonanie korekty autorskiej w terminie 14 dni od daty otrzymania materiałów, traktowane będzie za zgodę na wydanie utworu w postaci przekazanej do korekty.

Autor/Współautor udziela Dolnośląskiej Szkole Wyższej nieodpłatnej, nieograniczonej terytorialnie i czasowo nieodpłatnej licencji niewyłącznej na korzystanie z utworu pod warunkiem jego przyjęcia do opublikowania w czasopiśmie „Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego”, na następujących polach eksploatacji:

  1. Utrwalanie, zwielokrotnianie i wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową i zapisu elektronicznego.
  2. Obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono: wprowadzanie do obrotu, sprzedaż, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, również w sieci Internet.
  3. Włączenie utworu w skład utworu zbiorowego.
  4. Tłumaczenia na inne języki i rozpowszechniania tych tłumaczeń.

Autor/Współautor wyraża zgodę na udostępnianie utworu przez Dolnośląską Szkołę Wyższą na licencji:
Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe,
której pełny tekst dostępny jest na stronie internetowej: https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/legalcode

Jak cytować
Polkowski, P. (2019). Bezzałogowe statki powietrzne. Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego, 10(1), 237-248. https://doi.org/10.34862/rbm.2016.1.16

Referencje

  1. Altair Agencja Lotnicza. (2012a). 2 doby lotu dzięki laserowi. Pobrano 21 marca 2016, z: http://www.altair.com.pl/news/view?news_id=8132.
  2. Altair Agencja Lotnicza. (2012b). Stratfor: Układ Rosja – Izrael? Pobrano 29 marca 2016, z: http://www.altair.com.pl/news/view?news_id=7421.
  3. Altair Agencja Lotnicza. (2013). Mini-bsl do Afganistanu. Pobrano 24 marca 2016, z: http://www.altair.com.pl/news/view?news_id=9610.
  4. Becmer, D. (2007). Bezzałogowe systemy latające klasy I - II w przyszłym systemie walki. Zeszyty Naukowe WSOWL, 1 (143), 33–44.
  5. CR. (2011). Bezzałogowce w działaniach specjalnych. Special Ops, 6(13), 42–49.
  6. Defence24.pl. (2016). Zielony Smok i Harpia - Amunicja krążąca przeciwko radarom i do walk w mieście. Pobrano 13 marca 2016, z: http://www.defence24.pl/309929,zielony-smok-i-harpia-amunicja-krazacaprzeciwko-radarom-i-do-walk-w-miescie.
  7. Defense Update. (b.d.). Harpy Air Defense Suppression System. Pobrano 13 marca 2016, z: http://defense-update.com/directory/harpy.htm.
  8. DziennikZbrojny.pl. (2013). Bezzałogowa platforma rozpoznawcza WB Electronics FlyEye. Pobrano 6 października 2016, z: http://dziennikzbrojny.pl/artykuly/art,6,28,5468,lotnictwo,bezzalogowce,bezzalogowa-platforma-rozpoznawcza-wb-electronics-flyeye, dostęp: 06.10.2015.
  9. Głowacki, B. (2012). Druga młodość K-MAX. Raport WTO, 1, 26–30.
  10. Henski, P. (2014). Nowy bombowiec dla USAF. Lotnictwo, 9(162), 8–9.
  11. Hypki, T. (2012). Inteligentny rój. Raport WTO, 1, 18–22.
  12. Kiński, A. (2011). W Stalowej Woli znów głośno. Nowa Technika Wojskowa, 1(236), 22–23.
  13. Defense Industry Daily. (2013). LEMV Airship Sold Back to Manufacturer for a Song, and Future Data. Pobrano 29 marca 2016, z: http://www.defenseindustrydaily.com/rise-of-the-blimps-the-us-armys-lemv-06438.
  14. Army-Technology.com. (b.d.). Long Endurance Multi-Intelligence Vehicle (LEMV). Pobrano 29 marca 2016, z: http://www.army-technology.com/projects/long-endurance-multi-intelligence-vehicle.
  15. Łuczak, W. (2013). Pentagon na przymusowym urlopie. Raport WTO, 6, 40–44.
  16. McCaney K. (2014) Marines’ trail-blazing unmanned helicopter returns home - Defense Systems. Pobrano 27 września 2015, z: https://defensesystems.com/articles/2014/07/30/marines-k-max-unmanned-helicopter.aspx.
  17. Raubo, J. (2012). Nowi władcy przestworzy. Część I. Armia, 7–8(49), 84–89.
  18. Raubo, J. (2012). Nowi władcy przestworzy. Część II. Armia, 10(51), 76–83.
  19. Tegler E. (2014) The Real-Life Transforming Army Helicopter. Pobrano 3 października 2015, z: http://www.popularmechanics.com/military/a12968/the-real-life-transforming-army-helicopter-16883148/
  20. Tołodziecki, M. (2010). Wykorzystanie BSR na rzecz artylerii. Przegląd Wojsk Lądowych, 1, 40–45.
  21. Trzeciak, G. (2012). Bezzałogowy statek powietrzny Orbiter. Armia, 1(43), 88–91.
  22. Wieliczko, L. (2014). Boeing X-45 i Northrop Grumman X-47. Armia, 6(69), 48–60.
  23. Zaloga, S.J. (2008) V-1 Flying Bomb 1942–52, Hitler’s infamous doodlebug. Oxford: Osprey Publishing.
  24. Zaloga, S.J. (2008). Unmanned Aerial Vehicles, Robotic Air Warfare 1917–2007. Oxford: Osprey Publishing.