Treść głównego artykułu

Abstrakt

Współczesne państwo pozostaje ważnym aktorem sceny międzynarodowej i kreatorem ładu międzynarodowego, w tym ładu pokojowego. Pozostając w interakcji z innymi podmiotami stosunków międzynarodowych, określa poziom  bezpieczeństwa, wykorzystując do tego posiadane instrumentarium, cechy oraz zakres współzależności. W artykule ukazano teoretyczne ramy zjawisk i procesów politycznych nadających kształt bezpieczeństwu współczesnego państwa w stosunkach międzynarodowych, co pozwoliło na określenie jego roli jako kreatora i podmiotu systemu bezpieczeństwa międzynarodowego.

Słowa kluczowe

bezpieczeństwo państwo bezpieczeństwo państwa system stosunków międzynarodowych security the state national security the system of international relations

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Gryz, J. (2019). Państwo w systemie bezpieczeństwa międzynarodowego. Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego, 8(2), 110–128. https://doi.org/10.34862/rbm.2014.2.8

Bibliografia

  1. Aradau, C. (2004). Security and the Democratic Scene: Desecuritization and Emancipation, Journal of International Relations and Development, 7(4), 388–413.
  2. Aron, R. (1996). Pokój i wojna między narodami: teoria. Warszawa: Centrum im. Adama Smitha.
  3. Balzacq, T. (2003-2004). La sécurité: définitions, secteurs et niveaux d’analyse, Régions et sécurité, 4.
  4. Buzan, B. (1998). Security, the State, the “New World Order,” and Beyond. W: R. D. Lipschutz (ed.), On Security, New York: Columbia University Press.
  5. Buzan, B., Jones, Ch., Little, R. (1993). The Logic of Anarchy: Neorealism to Structural Realism, New York: Columbia University Press.
  6. Buzan B., Little R. (1994). The Idea of “International System”, International Political Science Review, 15(3), 231-255.
  7. Buzan, B., Little, R. (2011). Systemy międzynarodowe w historii świata. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  8. Gryz, J. (2006). Zarządzanie bezpieczeństwem jako przedmiot badań naukowych. W: A. Dawidczyk, J. Gryz, S. Koziej, Zarządzanie strategiczne bezpieczeństwem, teoria – praktyka – dydaktyka (s. 26-31). Łódź: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi.
  9. Hyden, G., Court, J. (2002). Governance and Development. W: World Governance Survey Discussion Paper, 1, Tokyo: United Nations University.
  10. Iwańczuk, K. (1990). Państwo jako element struktury środowiska międzynarodowego. W: Z.J. Pietraś, A. Dumała (red.), Mechanizmy adaptacji politycznej państwa (s. 11-14). Lublin; Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
  11. Kaplan, M. (1957). System and Process in International Politics. New York: John Wiley and Sons, s. XII.
  12. Kjaer, A.M. (2009). Rządzenie. Warszawa: Wydawnictwo Sic!
  13. Kranz, J. (2009). Między wojną a pokojem; świat współczesny wobec użycia siły zbrojnej. W: J. Kranz (red.), Świat współczesny wobec użycia siły zbrojnej. Dylematy prawa i polityki (s. 81-227). Warszawa: Instytut Wydawniczy EuroPrawo.
  14. Kugler, R. L. (2006). Policy Analysis in National Security Affaires: New Methods for New Era. Washington D.C.: National Defence University Press, s. 115-176.
  15. Kukułka, J. (2000). Teoria stosunków międzynarodowych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, s. 217-247.
  16. Mann, M. (1990). Has Globalization Ended the Rise and Rise of the Nation-State? Review of International Political Economy, 4(3), 472-496.
  17. Mearsheimer ,J. (2001). The Tragedy of Great Power Politics. New York: W. W. Norton.
  18. Nye, Jr. J. S. (2011). The Future of Power, Public Affairs, 3-18.
  19. Piertaś, M. (2002). Koncepcje i realia reżimów międzynarodowych. Stosunki Międzynarodowe, 1-2, 79.
  20. Popiuk-Rysińska, I. (2000). Uczestnicy stosunków międzynarodowych, ich interesy i oddziaływania. W: E. Haliżak, R. Kuźniar (red.), Stosunki międzynarodowe, geneza struktura dynamika (s. 101-102). Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.
  21. Rhodes, R. A. W. (1997). Understanding Governance. Policy Networks, Governance, Reflexivity and Accountability. Buckingham: Open University Press.
  22. Richards, D. (ed.). (2000). Political Complexity: Nonlinear Models of Politics. Ann Arbor, Michigan: University of Michigan Press.
  23. Rosenau, J. N. (1969). Toward the Study of National-International Linkages. W: J. N. Rosenau, Linkage Politics: Essays on the Convergence of National and International (s. 45). New York: The Free Press.
  24. Rosenau, J. N. (1990). Turbulence in World Politics: A Theory of Change and Continuity. Princeton: Princeton University Press.
  25. Rosenau, J. N. (1995). Governance in Twenty-First Century, Global Governance, 1 (1), s. 13-43.
  26. Shellman S. M. (2006). Process Matters: Conflict and Cooperation in Sequential Government-Dissident Interactions. Security Studies, 15/4, s. 563-599.
  27. Sienkiewicz. P. (2010). Metodologia badań nad bezpieczeństwem. W: P. Sienkiewicz (red.) Metody badań nad bezpieczeństwem i obronnością (s. 35). Warszawa: Wydawnictwo Akademii Obrony Narodowej.
  28. Spiro. H. J. (1966). World Politics: the Global System. Homewood Ill.: Dorsey Press.
  29. Waever O. (1991). Security, The Speech Act: Analyzing the Politics of a Word. W: B. Buzan, People, States, and Fear: An Agenda for International Security Studies in the Post-Cold War Era (s. 328). London: Longman.
  30. Waltz, K. N. (2010). Struktura teorii stosunków międzynarodowych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
  31. Yung, O. (1989). International Cooperation. Building Regimes for Natural Resources and the Environment. Ithaca: Cornell University.
  32. Zięba, R. (2008). Pozimowojenny paradygmat bezpieczeństwa międzynarodowego. W: R. Zięba (red.), Bezpieczeństwo międzynarodowe po zimnej wojnie (s. 16-20). Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
  33. Zyblikiewicz, L. W. (2002). Struktura i ewolucja systemu międzynarodowego. W: E. Cziomer, L.W. Zyblikiewicz, Zarys współczesnych stosunków międzynarodowych (s. 96-100). Warszawa–Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN.