Treść głównego artykułu

Abstrakt

Pojęcie „infrastruktura krytyczna” opisuje obiekty fizyczne, systemy zaopatrzenia, technologie informacyjne i sieci informatyczne, które w wyniku zniszczenia, zakłócenia, uszkodzenia stają się niedostępne przez dłuższy okres, przez co mogą znacząco uderzać w społeczne lub ekonomiczne warunki społeczeństwa, lub wpływać na możliwości zapewnienia obrony i bezpieczeństwa narodowego. W publikacji autor przedstawia zagrożenia obiektów infrastruktury krytycznej przez terrorystów, które obejmują zabójstwa, porwania osób i samolotów, zagrożenia detonacją ładunków bombowych, cyberatakami (wykorzystującymi systemy komputerowe) i użycie broni chemicznej, biologicznej, nuklearnej i radiologicznej. Cele najbardziej narażone na przeprowadzenie ataku terrorystycznego obejmują obiekty wojskowe i cywilne obiekty rządowe, międzynarodowe porty lotnicze, duże miasta i obiekty o dużym znaczeniu. Terroryści mogą również przeprowadzić ataki na miejsca zgromadzenia dużej liczby osób, systemy zaopatrzenia w wodę i żywność, centra użytkowe oraz centra zarządzania przedsiębiorstwami. Ponadto, terroryści są zdolni do wywoływania strachu poprzez przesyłanie ładunków wybuchowych lub środków chemicznych i biologicznych za pomocą poczty. Opracowanie opisuje przykłady ataków terrorystycznych, elementy infrastruktury krytycznej w historii współczesnego terroryzmu międzynarodowego. Na zakończenie, autor przedstawia metody ochrony infrastruktury krytycznej wobec zagrożeń, w tym także atakami terrorystycznymi.

Słowa kluczowe

bezpieczeństwo państwa infrastruktura krytyczna terroryzm międzynarodowy ataki terrorystyczne national security critical infrastructure international terrorism terrorists attack

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Żuber, M. (2019). Infrastruktura krytyczna państwa jako obszar potencjalnego oddziaływania terrorystycznego. Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego, 8(2), 178–197. https://doi.org/10.34862/rbm.2014.2.12

Bibliografia

  1. Chalk, P. (2004). Hitting America’ Soft Underbelly: The Potential Threat of Deliberate Biological Attacks Against U.S. Agricultural and Food Industry. Santa Monica: RAND National Defense Research Institute.
  2. Cichoń, B. (2007). System zarządzania kryzysowego w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa publicznego. W: B. Kosowski, A. Włodarski (red.). I Międzynarodowa konferencja naukowa. Wyzwania bezpieczeństwa cywilnego XXI wieku – inżynieria działań w obszarach nauki, badań i praktyki (s. 28). Warszawa: Szkoła Główna Służby Pożarniczej.
  3. Dyrektywa Rady UE 2008/114/WE z dnia 8 grudnia 2008 r. w sprawie rozpoznawania i wyznaczania europejskiej infrastruktury krytycznej oraz oceny potrzeb w zakresie poprawy jej ochrony.
  4. Encyklopedia terroryzmu (2004), Warszawa: Bellona–Muza S.A.
  5. Gunaratna, R. (1987). War and Peace in Sri Lanka. Sri Lanka: Institute of Fundamental Studies.
  6. Hoffman, B. (2001). Oblicza terroryzmu. Warszawa: Bertelsman Media sp. z o.o.
  7. Karasik, T. (2002). Toxic Warfare. Santa Monica: RAND National Defense Research Institute.
  8. Lidwa, W., Krzeszowski, W., Więcek, W., Kamiński, P. (2012). Ochrona infrastruktury krytycznej, Warszawa: Akademia Obrony Narodowej.
  9. Materiały wyjściowe do Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju na lata 2008-2033, P3/1061/08 z 9 maja 2008 r. Sztab Generalny WP, Zarząd Planowania Operacyjnego - P3.
  10. Narayan Swamy, M.R. (1994). Tigers of Lanka, From Boys to Guerrillas, Delhi: Konark Publishers.
  11. Narodowy Program Ochrony Infrastruktury Krytycznej (2013). Rządowe Centrum Bezpieczeństwa. Pobrano 23 maja 2013 z: http://rcb.gov.pl/wp-content/uploads/NPOIK-dokument-g%C5%82%C3%B3wny.pdf.
  12. O’Balance, E. (1989). The Cyanide War: Tamil Insurrection in Sri Lanka 1973-88, Washington: Brassey’s U.K.
  13. Ochrona krytycznej infrastruktury transportowej. Zeszyt Problemowy TWO Nr 1/2012, 65.
  14. Pietrzak, A. (2002). Światowy terroryzm. Magazyn globalizacji i integracji europejskiej nr 6/listopad 2002r. – Glob@lizator. Niezależna Inicjatywa Naukowa PARADYGMAT.
  15. Syta, J. (2009). Sektor bankowy jako potencjalny cel ataku cyberterrorystycznego. W: T. Jemioła, J. Kisielnicki i K. Rajchel (Red.) Cyberterroryzm - nowe wyzwania XXI wieku (s. 696-703). Szczytno: Wyższa Szkoła Policji.
  16. Szewczyk, T., Pyznar M. (2009). Ochrona infrastruktury krytycznej – polskie podejście, Terroryzm 1, 14.
  17. Newsweek.pl. (2010). Terroryści zaatakowali elektrownię na Kaukazie. Pobrano 23 maja 2013 z: http://swiat.newsweek.pl/terrorysci-zaatakowali-elektrownie-na-kaukazie,62191,1,1.html.
  18. Ustawa z dnia 22 sierpnia 1997 roku o ochronie osób i mienia (Dz. U. 1997, nr 114, poz. 740), tekst jednolity z dnia 26 lipca 2005 roku, (Dz. U. 2005, nr 45, poz. 1221).
  19. Ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. 2007, nr 89, poz. 590, z późn. zm.).
  20. Walczak, W. (2009). Zarządzanie kryzysowe – rola i zadania organów administracji państwowej. Przedsiębiorczość i zarządzanie, X(8), 93–109.
  21. Weimann, G. (2004). Cyberterrorism, how Real is the threat? US Institute of Peace, Special Report. Pobrano 20 września 2012, z www.usip.org.
  22. Wójtowicz, W. (2006). Bezpieczeństwo infrastruktury krytycznej, Warszawa: MON.
  23. Zięba, R. (1999). Instytucjonalizacja bezpieczeństwa europejskiego: koncepcje, struktury, funkcjonowanie. Warszawa: WN Scholar.
  24. Żuber, M. (2006). Agroterroryzm – zagrożenie sektora rolniczego. W: M. Żuber (red.), Katastrofy naturalne i cywilizacyjne. Terroryzm współczesny. Aspekty polityczne, społeczne i ekonomiczne (s. 155-161). Wrocław: WSOWL.
  25. Żuber, M. (2003). Bioterroryzm – refleksja historyczno-filozoficzna. W: K. Pająk, A. Zduniak (red.). Edukacyjne zagrożenia początku XXI wieku (s. 205-211). Poznań–Warszawa: Wydaw. ELIPSA.
  26. Żuber, M., Sawczak, S. (2004). Zagrożenie bronią masowego rażenia w aspekcie działań terrorystycznych. W: D. Kozerawski (red.). Udział jednostek Wojska Polskiego w międzynarodowych operacjach pokojowych w latach 1973-2003: wybrane problemy (s. 54-64). Warszawa: Akademia Obrony Narodowej.