Pasek boczny artykułu

Przesłane
grudnia 31, 2019
Opublikowane
grudnia 31, 2019
Pobieranie
PDF
Statystyki
Licba odsłon : 51 Pobieranie : 108

Treść głównego artykułu

Abstrakt

Artykuł omawia cztery programy deradykalizacji dżihadystów realizowane w państwach zamieszkałych w większości przez muzułmanów: w Arabii Saudyjskiej, Egipcie, Indonezji i Jemenie. W każdym państwie specyfika programu deradykalizacyjnego jest odmienna: w Jemenie nacisk kładziony jest przede wszystkim na debatę teologiczną, w Arabii Saudyjskiej oferowany jest kompleksowy program wsparcia psychologicznego i finansowego dla dżihadystów, w Egipcie proces deradykalizacji miał odgórny i w dużej mierze polityczny charakter, a zasadzał się na liderach dwóch organizacji islamistycznych, zaś w Indonezji komponent religijny w programie w zasadzie nie występuje. Artykuł analizuje dopasowane do specyfiki kulturowej i możliwości ekonomicznych sposoby deradykalizacji, wskazując na słabe i mocne strony poszczególnych programów.

Słowa kluczowe

deradykalizacja dżihad islam terroryzm deradicalisation jihad Islam terrorism

Szczegóły artykułu

Licencja

Licencja

Autor/współautor upoważniony przez pozostałych współautorów do ich reprezentowania (autor korespondencyjny) zgłoszonego „utworu” oświadcza, że przysługują mu autorskie prawa do utworu, które nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem. Utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób, ani nie jest ograniczony prawami na rzecz osób trzecich. Utwór nie był wcześniej publikowany pod tym samym lub innym tytułem, nie stanowi również części innej publikacji. Utwór nie jest obecnie przedmiotem postępowania w innym wydawnictwie.

Autor/Współautor zgłasza utwór do publikacji w czasopiśmie „Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego” i tym samym potwierdza, że:

  1. Utwór został przygotowany zgodnie z zasadami edytorskimi obowiązującymi w czasopiśmie.
  2. Utwór zawiera informacje o źródłach finansowania badań, które stanowiły podstawę jego opracowania.
  3. Wyraża zgodę na przekazanie utworu do podwójnej recenzji, na podstawie której redakcja podejmie decyzję o przyjęciu lub odrzuceniu utworu do publikacji.
  4. Wyraża zgodę na dokonanie przez redakcję koniecznych zmian utworu wynikających z opracowania redakcyjnego.
  5. Zobowiązuje się do niezwłocznego dokonania korekty autorskiej utworu, po jego akceptacji przez redakcję. Niedokonanie korekty autorskiej w terminie 14 dni od daty otrzymania materiałów, traktowane będzie za zgodę na wydanie utworu w postaci przekazanej do korekty.

Autor/Współautor udziela Dolnośląskiej Szkole Wyższej nieodpłatnej, nieograniczonej terytorialnie i czasowo nieodpłatnej licencji niewyłącznej na korzystanie z utworu pod warunkiem jego przyjęcia do opublikowania w czasopiśmie „Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego”, na następujących polach eksploatacji:

  1. Utrwalanie, zwielokrotnianie i wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową i zapisu elektronicznego.
  2. Obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono: wprowadzanie do obrotu, sprzedaż, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, również w sieci Internet.
  3. Włączenie utworu w skład utworu zbiorowego.
  4. Tłumaczenia na inne języki i rozpowszechniania tych tłumaczeń.

Autor/Współautor wyraża zgodę na udostępnianie utworu przez Dolnośląską Szkołę Wyższą na licencji:
Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe,
której pełny tekst dostępny jest na stronie internetowej: https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/legalcode

Jak cytować
Górak-Sosnowska, K. (2019). Zderadykalizować dżihadystę? Doświadczenia czterech państw muzułmańskich. Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego, 10(2), 110–123. https://doi.org/10.34862/rbm.2016.2.12
Pobierz cytowania
Endnote/Zotero/Mendeley (RIS)
BibTeX

Bibliografia

  1. Bin Ali, M. (2008). De-Radicalization Programmes: Changing Minds?. RSIS Commentaries, 23.09.
  2. Braddock, K. (2014). The talking cure? Communication and psychological impact in prison de-radicalisation programmes. W: A. Silke (Ed.), Prisons, Terrorism and Extremism. Critical Issues in Management, Radicalisation and Reform. London: Routledge.
  3. El-Buckley, A. (2013). Preserving the Pied Piper: The Importance of Leadership in Deradicalization. The Polish Quarterly of International Affairs, 1.
  4. Gunaratna, R., Bin Ali, M. (2009). De-Radicalization Initiatives in Egypt: A Preliminary Insight. Studies in Conflict and Terrorism, 32.
  5. Horgan, J, Braddock, K. (2010). Rehabilitating the Terrorists?: Challenges in Assessing the Effectiveness of De-radicalization Programs. Terrorism and Political Violence, 22.
  6. Jones, C., Morales, R. (2012). Integration versus Segregation: A Preliminary Examination of Philippine Correctional Facilities for De-Radicalization. Studies in Conflict and Terrorism, 35.
  7. Kruglanski, A., Fishman, S. (2009). Psychological Factors in Terrorism and Counterterrorism: Individual, Group and Organizational Levels of Analysis. Social Issues and Policy Review, 3(1).
  8. Leary, K. (2009). Engaging Extremists: Diplomacy through Deradicalization. Harvard Kennedy School Review, 9.
  9. Neumann, P. (2010). Prisons and Terrorism. Radicalisation and De-radicalisation in 15 Countries. The International Centre for the Study of Radicalisation and Political Violence. London.
  10. Neumann, P. (2013). The trouble with radicalization. International Affairs, 4.
  11. Osman, S. (2014). Radicalisation, recidivism and rehabilitation: convicted terrorists and Indonesian prisons. W: A. Silke (Ed.), Prisons, Terrorism and Extremism. Critical Issues in Management, Radicalisation and Reform. London: Routledge.
  12. Porges, M. (2010). Deradicalization, the Yemeni Way. Council on Foreign Relations, kwiecień–maj, http://www.cfr.org/yemen/deradicalisation-yemeni-way/p21759
  13. Porges, M. (2014). Saudi Arabia’s “soft” approach to terrorist prisoners: a model for others? W: A. Silke (Ed.), Prisons, Terrorism and Extremism. Critical Issues in Management, Radicalisation and Reform. London: Routledge.
  14. Rabasa, A., Pettyjohn, S., Ghez, J., Boucek, C. (2010). Deradicalizing Islamist Extremists, RAND, Santa Monica.
  15. Schulze, K. (2008). Indonesia’s Approach to Jihadist Deradicalization. CTC Sentinel, 1(8), lipiec.
  16. Stern, J. (2014). X: A Case Study of a Swedish Neo-Nazi and His Reintegration into Swedish Society.Behavioral Sciences and the Law, 32.
  17. Taarnby, M. (2005). Yemen’s Committee for Dialogue: the Relativity of a Counter Terrorism Success. w: A Future for the Young. Options for helping Middle Eastern Youth Escape the Trap of Radicalization, C. Bernard (red.), RAND, wrzesień.
  18. Wright, L. (2008). The rebellion within. An Al Qaeda mastermind questions terrorism. The New Yorker, 2.06, http://www.newyorker.com/magazine/2008/06/02/the-rebellion-within.