Specyfika bezpieczeństwa Chin w „Nowej Erze”

Abstrakt

Artykuł analizuje ewolucję  chińskiej polityki bezpieczeństwa w świetle białych ksiąg o obronności. Postawiono w nim hipotezę, że celem chińskiej strategii jest zapewnienie bezpieczeństwa państwa, a nie maksymalizacja jego potęgi. Za podstawę teoretyczną analizy przyjęto teorię realizmu neoklasycznego. Za zmienną niezależną przyjęto w badaniu rozkład potęgi w systemie międzynarodowym, a za zmienną zależną – chińską politykę bezpieczeństwa. Wielką Strategię Chin uznano za zmienną interweniującą. W badaniu wykorzystano elementy metody jakościowej zgodnie z zaleceniami programu realizmu neoklasycznego, akcentując związki przyczynowe w śledzonym procesie ewolucji strategii Chin. W wyniku przeprowadzonego badania wysnuto następujące wnioski: 1) Chiny postrzegają bezpieczeństwo holistycznie, to znaczy uwzględniają zarówno bezpieczeństwo wewnętrzne, jak i zewnętrzne. Szczególnie ważnym aspektem jest również bezpieczeństwo na  morzach oraz w nowych domenach: przestrzeni kosmicznej, cybernetycznej i elektromagnetycznej; 2) Zagrożenia bezpieczeństwa dla Chin mają przede wszystkim charakter wewnętrzny, a najważniejszym zagrożeniem jest ewentualne ogłoszenie niepodległości przez Tajwan; 3) Najważniejszym środkiem w zwalczaniu potencjalnych zagrożeń są siły zbrojne. Chińska strategia zakłada przyszły konflikt jako wojnę ludową, polegającą na pełnej mobilizacji zasobów narodu i państwa. Głównym zadaniem armii jest zwyciężać w wojnach informacyjnych; 4) Najważniejszym celem pomocniczym w chińskiej strategii bezpieczeństwa jest ochrona chińskich „interesów zamorskich”; 5) Strategia bezpieczeństwa przechodzi ewolucję, jej zakres powiększa się wraz ze wzrostem globalnych interesów Chin. Chińska strategia wychodzi więc znacznie poza główny cel, jakim jest zapewnienie bezpieczeństwa państwu. Ma zatem również charakter ekspansywny.