Treść głównego artykułu

Abstrakt

Celem artykułu jest wyjaśnienie sukcesu wietnamskich komunistów w wojnach z siłami francuskimi, a następnie amerykańskimi w kategoriach strategicznych. Teza postawiona w artykule zakłada, że wietnamscy rewolucjoniści lepiej niż ich przeciwnicy rozumieli annały strategii wojskowej i politycznej, ponieważ wietnamscy dowódcy za pośrednictwem tradycji marksistowskiej przyswoili zasady prowadzenia wojen wyłożone przez pruskiego generała Carla von Clausewitza. Tymczasem w tradycji amerykańskiej aż do zakończenia konfliktu w Wietnamie myśl Clausewitza, na czele z tezą o wzajemnych powiązaniach wojny i polityki odgrywała niewielką rolę w edukacji twórców amerykańskiej strategii, co prowadziło do tego, że nie potrafili zrozumieć oni przyczyn swojej porażki. Dlatego lepsze przygotowanie strategiczne, w połączeniu z zapleczem materialnym i sytuacją geopolityczną zadecydowały o tym, że zwycięstwa wietnamskich komunistów nie były przypadkiem.

Słowa kluczowe

Wojna w Wietnamie Carl von Clausewitz marksizm strategia wojna i polityka Vietnam War Carl von Clausewitz Marxism Strategy War and Politics

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Winczewski, D. (2019). Clausewitz w Wietnamie. Dlaczego komuniści przegrywając bitwy wygrali wojnę?. Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego, 12(2), 161–176. https://doi.org/10.34862/rbm.2018.2.13

Bibliografia

  1. Anastaplo, G. (1989). Clausewitz and Intelligence: Some Preliminary Observations. „Teaching Political Science”, 16, 77-84.
  2. Andrade, D. (2008). Westmoreland was right: Learning the Wrong Lessons from the Vietnam War. „Small Wars & Insurgencies” 19, 145-181.
  3. Bassford, Ch. (1994). Clausewitz in English. The Reception of Clausewitz in Britain and America 1815-1945. Oxford: Oxford University Press.
  4. Baź, I. (1956). Pochodzenie i istota wojen. W: A. Mazurek (red.), Marksizm-leninizm o wojnie, wojsku i nauce wojennej. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej.
  5. Benken, P. (2010). Ofensywa Tet 1968. Warszawa: Bellona.
  6. Clausewitz von C. (2006). O wojnie. Kraków: Mireki.
  7. Dexter, B. (1950). Clausewitz and Soviet Strategy. „Foreign Affairs” 29, 41-55.
  8. Dmochowski, A. (1991). Wietnam – wojna bez zwycięzców. Kraków: Wydawnictwo „Europa”.
  9. Dmochowski, A. (2004). Wietnam 1962-1975. Warszawa: Bellona.
  10. Earle, E. (1944). Makers of Modern Strategy from Machiavelli to Hitler. Princeton: Princeton University Press.
  11. Esper, G. (1983). The Evewitness of History of the Vietnam War. New York: Ballantine Books.
  12. Gat, A. (1992). Clausewitz and the Marxists: Yet Another Look. „Journal of Contemporary History”, 27, 363-382.
  13. Górka, S. (2014). Problem instytucji wojskowych w szkicach politycznych Carla von Clausewitza w latach 1816-1823, „Politeja” 32, 261-286.
  14. Handel, M. (2005). Masters of War. Classical Strategic Thought. London: Frank Cass.
  15. Herr, M. (2017). Depesze. tłum. K. Mejer., Kraków: Karakter.
  16. Kahn, H. (1960). On Thermonuclear War. Princeton: Princeton University Press.
  17. Kahn, H. (1962). Thinking About Unthinkable. New York: Horizon Press.
  18. Keegan, J. (1988). The Face of Battle. London: Barry&Jenkins.
  19. Kissinger, H. (1957). Nuclear Weapons and Foreing Policy. New York: Westview Press.
  20. Kissinger, H. (2003). Ending the Vietnam War: A History of America’s Involvement and Extrication from the Vietnam War. New York: Simon & Shuster.
  21. Kouvelakis, S. (2016). Lenin jako czytelnik Hegla. Hipotezy z lektury Leninowskich Zeszytów Filozoficznych poświęconych Nauce Logiki. Praktyka Teoretyczna 20, 42-80.
  22. Lenin, W. (1985). Rewolucyjna armia i rząd rewolucyjny. W: idem, Dzieła, t. 10, Warszawa: Książka i Wiedza.
  23. Lonsdale, D. (2004). The Nature of War in Information Age. London: Frank Cass.
  24. Mao Tse-tung. (1960). Wybrane pisma wojskowe. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej.
  25. O’Hanlon M. (2000). Technological Change and Future of Warfare. Washington: Brookings Institution Press.
  26. Ostaszewski P. (2000). Wietnam. Najdłuższy konflikt powojennego świata 1945-1975. Warszawa: Dig.
  27. Paret, P. (2007). Clausewitz and the State, Princeton: Princeton University Press.
  28. Rodzik, S. (2014). Ewolucja charakteru współczesnych konfliktów zbrojnych. Przypadek wojny w Wietnamie. W: T. Okraska (red), Oblicza współczesnych konfliktów zbrojnych. Katowice: Instytut Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu Śląskiego.
  29. Staundenmaier, W. (1977). Vietnam, Mao and Clausewitz. „Parameters”, 7, 79-89.
  30. Summers, H. (1982). On Strategy: A Critical Analysis of the Vietnam War. New York: Random House Publishing Group.
  31. Miguel, E. Roland, G. (2011). The Long-Run Impact of Bombing Vietnam. „Journal of Developement Economics”, 96, 1-15.
  32. Tanham, G. (2006). Communist Revolutionary Warfare. From Vietminh to Viet Cong. Westport: Praeger Security International.
  33. Whitson, W., Huang Ch-H. (1973). The Chinese High Command: A History of Communist Military Politics 1927-71. London: Macmilian.
  34. Wójcik, B. (2016). Lekcje rewolucjonisty: Lenin czyta Hegla. „Praktyka Teoretyczna” 20, 18-41.
  35. Wyszczelski, L. (2009). Teorie wojenne i ich twórcy na przestrzeni dziejów. Warszawa: Wydawnictwo Neriton.
  36. Yang, B. (1990). From Revolution to Politics: Chinese Communists on the Long March, Boulder: Westview Press.