Post-Conflict Security and Peacebuilding in Rwanda: an Economic Development Approach

Abstrakt

Niniejszy tekst analizuje środki budowania pokoju w ramach rozwoju gospodarczego po wojnie domowej i ludobójstwie w Rwandzie. Rwanda z pomocą społeczności międzynarodowej dążyła do pojednania i demokracji. Mimo trudnych okoliczności po zakończeniu konfliktu rząd osiągnął stabilność i od połowy lat 90. wdrażał wewnętrzne reformy, w tym w sektorze bezpieczeństwa. Niezmieniona struktura władzy Rwandyjskiego Frontu Narodowego skłania do zbadania, w jakim stopniu podejście oparte na rozwoju gospodarczym przyczyniło się do bezpieczeństwa i budowania pokoju w Rwandzie? Przyjmujemy hipotezę, że odgrywają one kluczową rolę w tworzeniu stabilnych społeczeństw zdolnych do zapobiegania nawrotom trudnych do rozwiązania konfliktów poprzez osiągnięcie inkluzywnego rozwoju gospodarczego. Teoria ludzkich potrzeb promuje wykorzystanie interoperacyjności jako mechanizmu rozwiązywania konfliktów, co odnosi się także do Rwandy i zakłada, że pokój jest trwały tylko wtedy, gdy realizowane są różne aspekty ludzkich potrzeb ekonomicznych. Celem artykułu jest krytyczna ocena, w jaki sposób środki w zakresie reform gospodarczych w Rwandzie po ludobójstwie przyczyniły się do osiągnięcia bezpieczeństwa i pokoju oraz w jaki sposób skuteczne przywództwo i polityka zaangażowania przyczyniają się do bezpieczeństwa gospodarczego w Rwandzie. Niniejszy artykuł dowodzi, że zarządzanie bezpieczeństwem po zakończeniu konfliktu i procesy budowania pokoju wymagają wdrożenia skutecznych polityk rozwoju gospodarczego, w tym redystrybucji zasobów jako krytycznego elementu kompleksowej strategii rozwoju.